Al meer dan 40 jaar ben ik houder en kweker van grasparkieten en ik mag zeggen dat het een passie is en zelfs meer dan een mooie hobby, en toch is mijn hobby-beleving met de jaren anders geworden. Het naïeve, onuitputtelijke is er nog steeds maar de hobby zelf heeft een weg ingeslagen die ik niet kan, noch wil bewandelen en dan blijf je op een bepaald moment spijtig genoeg zowat verweesd achter. Op dat punt gekomen lijkt het mij wel een goed idee om mijn ervaringen allerhande neer te schrijven als een soort nalatenschap en tegelijkertijd is het zeker ook een vorm van therapie voor mezelf, ik schrijf het gewoonweg van me af.

Het zou straffer zijn als één van de grootste kwekers in de hobby, mijn beste vriend Jac Cuyten, een boek zou schrijven, meteen goed voor een bestseller van formaat want niemand heeft de hobby, zoals wij ze hier kennen, meer gevormd dan Jac ook al mag ik dan Jo Mannes ook niet vergeten voor mij zijn dit twee iconen in onze hobby, zonder twijfel, en wat ben ik dan blij dat ik Jac mijn vriend kan noemen en ja je zult het vanzelf merken in heel mijn verhaal waar ik de mosterd vandaan heb gehaald en ik ben zeker niet de enige.

Jac & Jo zijn voor mijn twee visionairs en ze hebben als het ware de evolutie van de grasparkiet in gang gezet, ware het niet dat Jo meer de man van commerce was waar Jac zag het grotere plaatje zag, het totaalpakket van onze hobby en hij wou vooral zijn kennis delen.

Als ik terug kijk in de tijd dan zie ik dat Jac eigenlijk de hobbybeleving aanstuurde met zijn vernieuwende ideeën en zijn visionaire kijk op de moderne grasparkiet, denk buiten de box, was zijn aanpak, en dat bracht hij o.a. aan met zijn prachtige voordrachten en presentaties in binnen- en buitenland. Zo was er een keer dat Jac een presentatie ging doen in Engeland, bij de club van Phil Reaney, de voordracht ging over de bevedering en natuurlijk had Jac

de goedgevulde zaal in een mum van tijd aan zijn lippen hangen en na afloop sloot de voorzitter, Phil Raeney, af met de volgende woorden, “Jac dit was fantastisch het stond als het ware al die tijd voor onze neus maar we zagen het niet en konden het niet benoemen”, gevolgd door een daverend applaus met de allure van een staande ovatie.

Ja, je kunt een boek schrijven over Jac’s visie op onze hobby maar dat laat ik aan andere over, ik wil hier alleen maar aanhalen hoe belangrijk zijn kijk op de hobby was en nog is en tegelijkertijd ook in heel mijn persoonlijke hobbybeleving en daarom ik haal daar nu nog één moment van aan wat mij o.a. aan het schrijven heeft gezet.

Op één van zijn talrijke voordrachten stelde Jac dat we onze hobby thuis moeten benaderen als een voetbalclub waarin elke schakel belangrijk is. Het stadion (vogelhok), de spelers(de vogels), de medische staf(de dierenarts), de pleinverzorger (vogelverzorger), de keuken(de voeding) en ga zo maar verder. Jac bracht zo elke schakel in een topclub naar voor en projecteerde deze zo over op onze hobby. Als laatste liet hij aan iedereen de keuze of ze een lokale dorpsclub wilde zijn of een champions league club wat duidelijk een ander niveau vereist. Knap toch die stelling?

En nog juist ook en met deze anekdote ben ik op het punt aangekomen wat mij de pen deed opnemen. Wat wil je bereiken met je hobby? Die keuze is waarschijnlijk snel ingevuld. Maar wat kan je aan? Dat is de moeilijkste keuze en die zal je waarschijnlijk pas later volledig kunnen invullen. En daar zie je werkelijk dat het vergelijk met het voetbal inderdaad klopt want net zoals in het voetbal is onze hobby wereldwijd geworden, de topkwekers spelen bij wijze champions league, hier en daar is er dan nog een satelliet clubje door goodwill, en de meerderheid kan men met lokale clubjes vergelijken en als je dan het huidige voetbal wat volgt dan weet je dat deze met de tijd allen ten dode zijn opgeschreven terwijl ze eigenlijk de basis zijn.

Laten we a.u.b. niet diezelfde fout maken en laten we de competiviteit in onze mooie hobby eruit laten, wat de drijfveer ook mag zijn! Werk, leer en beleef samen deze mooie hobby dat is volgens mij de toekomst. Of blijf ik voor altijd de naiëveling? Best mogelijk maar ik blijf zeker grasparkietkweker!


Not on my watch"- Citaat uit Angry birds movie 2.

 

Een zatte avond, een zot café, mijn vrienden Jac en Erik. Wat meer moet dat nog zijn?